ความภูมิใจของพ่อ

ขอนำเรื่องราวที่น่าประทับใจมาให้อ่านกับนะครับ  ได้รับการส่งต่อมาทางไลน์  เรื่องราวของลูกชายที่มีความฝันเดียวกันกับผู้เป็นพ่อ  และสร้างความภาคภูมิใจให้กับครอบครัว 

     อ่านแล้วรู้สึกดี...วันนี้ที่น่าภาคภูมิใจ "ผมปฎิบัติหน้าที่รับรายงานตัว นักเรียนนายสิบตำรวจ"ปี 58/2 สายจราจร บช.น. มีชายคนหนึ่งมายกมือไหว้ ผมถามว่ามาเชียร์ใครครับ แกยิ้ม ดูสีหน้าแกมีความสุข คุณลุงยกมือชี้ไปยังเด็กหนุ่มที่รอผมอยู่ เพื่อรับรายงานตัว เพราะสอบผ่านข้อเขียนจากคนสมัครสอบหมื่นกว่าคนรับรอบแรก 1800 คน  เขาเป็นลูกชายผมเอง อยากเป็นตำรวจตั้งแต่เด็กแล้ว ผมพิการเป็นไม่ได้ตั้งแต่เกิด คุณลุงชอบตำรวจหรือครับ คุณลุงบอกว่าทุกครั้งที่มองเห็นเครื่องแบบ มันหมายถึงบุคคลคนๆนั้นเสียสละ และยอมที่จะลำบากและเสี่ยงอันตรายเพียงเพื่อให้ประชาชนเป็นสุข แววตาคุณลุงมีความสุขมากที่เห็นลูกชายกำลังจะได้ใส่เครื่องแบบผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ผมเกิดความรู้สึกภาคภูมิใจไปตามคุณลุง และรู้สึกดีมีกำลังใจที่เห็นคนมาสอบแข่งขันกันเยอะแยะมากมาย หมายความว่ายังมีคนอยากเข้ามารับราชการตำรวจอีกเยอะ วันนี้ขอบคุณคุณลุงจริงๆ ที่ทำให้ผมทุกคนที่ปฎิบัติหน้าที่ตั้งแต่เช้าหายเหนื่อย  ศรัทธา เท่านั้น ที่หล่อเลี้ยงจิตสำนึกที่ดีของการใส่เครื่องแบบนี้..ขออนุญาตคุณลุงครับที่นำมาบอกต่อ

     พี่น้องตำรวจที่ได้อ่านแล้วก็ให้หวนนึกถึงตอนที่สอบเข้ากับความฝันและอุดมการณ์  จงทำดีที่สุด เท่าที่จะสามารถทำได้   สร้างสังคมที่สงบสุข ปลอดภัย และเป็นธรรมภายใต้กฎหมายเดียวกันนะครับ  ไม่รู้ว่าตกลงแล้วน้องคนนี้จะผ่านรอบสุดท้ายหรือไม่ แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้สู้ชีวิตต่อไปนะน้อง  อย่าทิ้งความฝัน

     ข่าวไลน์นี้มาช่วงกรณี คุณตั๊น จะเข้ามาเป็นตำรวจกรณีพิเศษแบบอภิสิทธิ์ชนพอดี  เอามาเปรียบเทียบให้ดูความแตกต่างทางโอกาสระหว่างคนจนกับคนรวยล้นฟ้า   มันต่างกันมากจริง ๆ