นี่คือสาเหตุที่ต้องคบเพื่อนหลายๆวงการ

ศิลปะในการชักดาบ

(คำเตือน... อย่าซีเรียส เดี๋ยวแก่ง่าย)

ทะเลาะกะแฟน  อารมณ์ไม่ดี  เดินเข้าโรงแรมห้าดาวหาของแพงกินประชดชีวิต  กุ้งมังกร  ปูเนื้อแน่นก้ามโต  หูฉลามแผ่นใหญ่  เป๋าฮื้อเม็กซิโก  ตามด้วยเหล้าเหมาไถ๋อย่างเจ๋งไว้กลั้วคอ

อิ่มจริงๆ  พอเอามือล้วงกระเป๋า  วายวอดแน่แล้วกู  ดันลืมเป๋าตังค์ไว้ที่ทำงาน

ทำไงดี  โทรหาเพื่อนซี้ที่เป็นตำรวจ  ขอร้องให้รีบหาเงินมาช่วยแก้ไขสถานการณ์ด่วน

เพื่อนมาพร้อมลูกน้องอีกสองนายในชุดตำรวจเต็มยศ  มาถึงก็เอากุญแจมือสับใส่ข้อมือเราทันที  พร้อมตะโกนเสียงดัง  "ตามตัวมานานแล้ว  ได้ตัวซะที  เออ  แล้วแถวนี้ใครรู้จักไอ้หมอนี่เป็นการส่วนตัวบ้าง"

ผู้จัดการและพนักงานทุกคนที่กำลังตกตะลึงรีบถอยห่างออกไปโดยไม่ต้องนัดหมาย

หลังถูกคุมตัวขึ้นรถตำรวจ  เพื่อนไขกุญแจมือออกให้  พร้อมบอกว่า  กูไม่มีตังค์พอ  เลยต้องเล่นลูกนี้  อย่าโกรธกันนะเว้ย 

อย่าว่าแต่โกรธเลยครับ  ซาบซึ้งวะ  เพื่อนรัก

          ***********

วันนี้อากาศร้อนฉิบ อารมณ์หงุดหงิด  เดินเข้าภัตตาคารหรูอีกเช่นเคย  สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ  พอใกล้อิ่ม  เพิ่งนึกออกว่าลืมพกเป๋าตังค์เหมือนเคย

แถวนี้ใกล้โรงพยาบาลที่เพื่อนสนิทเป็นหมอทำงานอยู่  โทรหาหมอขอความช่วยเหลือด่วน

หมอสั่งให้เราแกล้งทำเป็นปวดท้อง  ชักดิ้นชักงออยู่แถวนั้นก่อน  เดี๋ยวจะรีบไปหา

ไม่กี่อึดใจเพื่อนมาถึงพร้อมรถพยาบาลฉุกเฉิน  รีบปลิ้นดูเปลือกตาเราก่อน  บอกกับผู้จัดการภัตตาคารว่า  สงสัยอาหารเป็นพิษอย่างเฉียบพลันและรุนแรง  สั่งให้พยาบาลรีบนำเราขึ้นนอนบนเปลเตรียมหามขึ้นรถ  พร้อมสั่งให้พนักงานห่ออาหารทุกอย่างที่เหลืออีกเยอะและเหล้าอีกครึ่งขวดบนโต๊ะใส่ถุงให้หมด  จะนำไปตรวจหาเชื้อในห้องแล็บ

ผู้จัดการรีบเอาเงินยัดใส่มือเราสองพัน  บอกช่วยแชร์ค่ารักษา  พร้อมขอโทษที่ไม่มีเวลาตามไปดูแล

พอขึ้นรถ  เพื่อนชมว่าเราดิ้นได้สมจริง  บอกให้เราหิ้วอาหารและเหล้ากลับไปกินต่อที่บ้านให้อร่อย  ส่วนเขาต้องขอตัวไปเข้าเวรต่อ

เออ  มีเพื่อนก็เหมือนมีพี่น้อง  เยี่ยมจริงๆ

          ***********

สันดานชอบกินของแพงเหมือนเป็นสิ่งเสพติด  วันนี้นิสัยเก่ากำเริบ  สั่งของดีๆรสเลิศมาบานเบอะ  ตอนเช็คบิล  ไม่ได้ลืมเป๋าตังค์เหมือนทุกครั้ง  แต่เงินไม่พอ  เครดิตการ์ดก็รูดเต็มวงเงินไปแล้วทุกใบ

นาทีนี้ไม่พึ่งเพื่อนแล้วจะไปพึ่งใคร  รีบโทรหาเพื่อนที่ทำงานการไฟฟ้า  ขอยืมเงินมาสมบทหน่อย  เพื่อนบอกมีตังค์ติดตัวนิดเดียว  ไม่พอวะ  แต่พอดีคืนนี้มาทำงานอยู่แถวนี้  เอาอย่างงี้แล้วกัน  เอ็งมองหาประตูทางออกให้ดี ข้าจะเริ่มนับจากหนึ่งถึงสิบ พอข้านับถึงสิบ  เอ็งรีบวิ่งออกสู่นอกร้านอย่างไวที่สุด  

โอเค  ทุกอย่างต้องเป็นไปตามแผน  แล้วเพื่อนก็เริ่มนับจากหนึ่ง พอนับถึงสิบป๊าป  ไฟดับทั้งถนน  ในร้านก็มืดมิดไปหมด  เรารีบเปิดไฟฉายบนมือถือคลำหาทางออกนอกร้านทันที

เพื่อนรีบฉุดตัวเราขึ้นรถของการไฟฟ้าที่จอดอยู่ข้างฟุตบาท  ผ่านไปแป๊ปเดียว  ไฟฟ้าทั้งถนนก็กลับมาสว่างไสวเหมือนเดิน  แกชี้ให้เราเงยหน้ามองดูลูกน้องของแกที่กำลังทำงานอยู่กับหม้อแปลงไฟฟ้าเครื่องใหญ่บนเสาไฟฟ้า  แกบอกว่า  ไม่มีตังค์พอจะช่วยเอ็ง  เลยต้องใช้วิธีนี้  โทษที

เราซาบซึ้งจนน้ำตาแทบไหล  มีเพื่อนเยอะๆมันก็ดีอย่างงี้แหละ  ยิ่งมีเพื่อนอยู่หลายๆวงการก็ยิ่งเป็นเรื่องประเสริฐสุดๆ

        ********

อ่านแล้วอย่ามัวแต่อมยิ้มอยู่คนเดียว

ก็แชร์ให้เพื่อนต่อสิครับ รอทำไม

"ขจรศักดิ์"

แปลและเรียบเรียง

18/7/17

www.facebook.com/Flintlibrary